UVOD U TEORIJE SMEHA

Studija Igora Perišića posvećena je najneuhvatljivijem književno-teorijskom pojmu – smehu. O smehu se do sada pisalo i piše se u filozofskom, psihološkom, fiziološkom, sociološkom, kulturološkom i antropološkom ključu, ali književnoteorijski pristup fenomenu smeha podrazumeva interdiciplinarni pristup i odricanje od mogućnosti konstituisanja jedne opšte, jedinstvene teorije smeha. Njoj autor pretpostavlja pluralitet postojećih teorija. On u svojoj studiji, nakon nekih terminoloških i metodoloških razgraničenja, daje najpre sistematizovanu tipologiju pojma smeha u dosadašnjoj tradiciji, a zatim iznosi pojedinačne teorije, počev od Platonove i Aristotelove, preko Hobsove, Šopenhauerove, Bergsonove, Frojdove, Pirandelove i drugih, zaključno sa Bahtinovom, Ekovom i Propovom – ukupno dvadesetak kratkih pregleda teorija smeha nastalih u rasponu od dve i po hiljade godina. Po rečima autora, njegova namera je bila da izlažući postojeće teorije smeha postavi iste u novi kontekst u kojem će možda biti moguće objasniti šta smehologiji može da doprinese termin utopija smeha, kao i teorija koja na njemu može da nastane.