ZORAN RANKIĆ

Na preko 600 strana Rankić nam približava umetnički, pre svega pozorišni svet Beograda, onako kako ga je on video i doživeo, od početka šezdeseditih, kada iz Narodnog pozorišta Sarajevo prelazi u Beogradsko dramsko, upečatljivo oslikavajući portrete glumaca, ali i drugih umetnika. U ovoj knjizi, glumci, reditelji, upravnici, direktori Drame, književnici upravo su onakvi kakvi jesu, bez šminke i idealizovanja. On svojim pisanjem potvrđuje onu staru i tačnu definiciju glumačkog karaktera ‒ „glumci su velika deca“. Zato njihove nesuglasice i svađe traju kratko, a potreba za scenom, igrom i šalom nikada ne prestaju. Pred nama, gledaocima koji se još uvek sećaju njihovih glumačkih kreacija, ponovo se pojavljuju glumci koloritnih i životnih naravi i karaktera: Milivoje Živanović, Pavle Bogatinčević, Branko Pleša, Stevo Žigon, Drakče Popović… Tu su i priče o pesnicima – Evgeniju Jevtušenku, Liberu Markoniju, Branku Radičeviću Mačisti, scenaristi Slobodanu Stojanoviću, rediteljima Aleksandru Ognjanoviću, Paolu Mađeliju, Savi Mrmku… I na sceni i van nje, uglavnom sa mestom radnje u glumačkom bifeu, vidimo Rankićeve dogodovštine i dosetke u sadejstvu sa vrsnim komičarima Beogradskog dramskog: Žikom Milenkovićem, Tomom Kuruzovićem, Eugenom Verberom, Miodragom Debom Popovićem…