SRPSKA NARODNA LIRIKA

Osnovno obeležje narodne usmene lirike, iako u mnogome različite od lirske poezije pisane književnosti, jeste izražavanje osećanja. Samo što to nisu isključivo osećanja jednog čoveka već celog kolektiva koja samo izražava jedan od njegovih članova u ime svih, kao svoj lični, emotivni doživljaj, kao glasno iskazivanje molitve, molbe i želje, radosti i tuge. Uvek u spregu sa ne-kom drugom umetnošću - muzikom, igrom, pokretom, mimikom -ili sa svima njima zajedno, narodna lirska pesma bila je, pre svega, deo svakodnevnog života, nešto što pomaže da se preživi. Ona se javlja u funkciji objašnjavanja nerazjašnjenih pojava, u ulozi svojevrsne lovačke i agrarne magije, ona je spona sa precima i emotivni izraz životnog toka svakog pojedinca, od rođenja do smrti, i zato se iskazuje u toliko različitih oblika - mitoloških i hrišćanskih, obrednih i običajnih, posleničkih, ljubavnih i porodičnih.