SLIKA U SRŽI SVAKOG CILJA

Jedan od najznačajnijih američkih pisaca s kraja 19. i početka 20. veka, Henri Džejms (1843–1916), smatrao je da se suština ma kog predstavljačkog dela sastoji u tome da vrvi od neposrednih slika. Njegov zamašni pripovedni opus uistinu vrvi od slika – slika znamenitih slikara, starih i njemu savremenih majstora, ali i proznih slika koje je on sam, po ugledu ili posve samostalno, stvorio u svojim romanima. Studija posvećena vizuelnoj retorici Henrija Džejmsa, obogaćena reprodukcijama znamenitih dela likovne umetnosti, na primerima romana Amerikanac, Portret jedne ledi i Ambasadori razmatra složeni odnos likovnog i književnog u Džejmsovoj prozi, prikazujući način na koji prozna slika postaje svojevrsni spoznajni entitet zahvaljujući kojem junaci i čitaoci u gledanom vide i razumeju na prvi pogled nevidljivo.