PUT OD LEMURIJE KA HIPERBOREJI - NEOSIMBOLISTIČKA MITOPOETIKA

Autorkin pristup literarnom delu je višeslojan, pa stoga i višeznačan jer ponire u mitološke pra-potke bića, a da pritom doseže do novootvorene dimenzije novorođenog bića. Uputiti se njegovom stazom znači pre svega to da su sva uputstva data već samim njegovim štivom. Pažljivom čitaocu tako je omogućeno da dopre do jezgra ujedno krajnosno individualnog i kolektivnog arhetipskog polazišta. Autorka zbog toga neprestano vraća čitaoca, koji – obujmljen avanturom lavirintne recepcije dela naprosto guta njen tekst – na rad hodočitanja; tačnije, praćenja onog magmatičnog toka njenih rečenica gde se lava – kao čist uvid – sliva u nutrinu predloženog štiva; odatle sledi eruptivnost sile finalno-zaokružene spoznaje kakva se najzad formira u krunište njenog smisla. Otud je i put te lave put Uroborosa, stalno prisutan jer ishodi iz uhoda. Upravo zbog toga (što materiju prima nisu zaokružili u sebi) njena je literatura mnogima hermetična, a da je u svojoj suštini ona tek hermetizovana (kao mogući odslik tablica). Pronalaženjem žižne tačke u njenom tekstu ta se vnutarnja vatra konačno preobražava u zvezdu-vodilju kakva naveštava upravo onu iskru duha koja posvećenom čitaocu iscrtava „strmi“ put ka Anankinim sferama.

– Predrag Todorović