PSIHOANALIZA I PSIHOPATOLOGIJA LIKOVNOG IZRAZA

Savremeno razumevanje uspostavlja likovno izražavanje psihički obolelih kao integralni deo likovnog izražavanja uopšte, tako da se ono više ne može svrstavati u bolesnu ili izopačenu umetnost ili u psihopatološku umetnost, jer umetnost sa takvim obeležjima ne postoji. Postoji samo psihopatologija likovnog izražavanja koja je, nažalost, dugo bila sasvim zanemareno područje likovne umetnpsti i kulture. Kada je o njoj reč, primerenije je govoriti o mogućnostima drugačijeg umetničkog oblikovanja ili, pak, o novoj antropologiji. Zahvaljujući tome što je likovni izraz psihički obolelih postao integralni deo likovnog izražavanja, gde zauzima posebno mesto, psihijatri i psihoanalitičari imaju delikatan zadatak da posvete pažnju dvema ključnim oblastima za koje su kompetentni: psihološkim činiocima u procesu likovnog stvaralaštva i specifičnostima i karakteristikama likovnog izražavanja psihički obolelih. Posvećena graničnim oblastima psihoanalize i teorije umetnosti, monografija Ljubomira Erića Psihoanaliza i psihopatologija likovnog izraza analitično i posvećeno, na materijalu koji je prikupljan nekoliko decenija, ispituje odnos psihoanalize i umetnosti, bolesti i stvaranja, dinamičke činioce koji pokreću ličnost, pogotovu ličnost stvaraoca, kao i odnos likovnog izraza i psihopatologije.