PRIČE IZ HADA

Kako se svet menja, menja se i književnost. Nova epizoda horor filma balkanske istorije izazvala je čitav niz tragičnih lančanih reakcija ne samo u životima ljudi već i u književnosti: rat je ponovo centralna tema pisanja. Rat se svedoči, događaji iz njega se opisuju, čuvaju od zaborava, etička dimenzija stvaranja postaje ravnopravna i superiorna estetskoj, mehanizam katarze se vraća u književnost. Karakteristična karakteristika književnosti o ratu je da o njoj prvi pišu učesnici i svedoci, ljudi koji nisu pisci po vokaciji, već postaju pisci po diktatu istorijskog trenutka, pod pritiskom vremena koncentrisanog terora, straha i zlo koje lomi ljudsku sudbinu kao bledo drveće. I upravo zato Priče iz Hada Zdravka Krstanovića probijaju prvobitni kontekst u kojem se pojavljuju, jer se već nakon nekoliko redova vidi da, uprkos strašnom otporu strukture, odnosno obilju horor hiperverističkih slika, i podstaknut tragičnim delom istorije pisac ih je napisao po unutrašnjem pozivu. Mihajlo PantićPriče iz ratnog pakla u Srpskoj Krajini, pet izdanja, prevod na više jezika.