PESMA O VEČNOJ SETI

U romanu „Pesma o večnoj seti“ Vang Anji postavlja Šangaj kao jednog od aktera priče, kao živi subjekt i nosioca bezbroj značenja za likove u knjizi, kroz različite istorijske momente. U njenom romanu, istorijski, fiktivni, lični, društveni, umetnički i surovo realni Šangaj oživljavaju stapajući se u jedan identitet koji na neki način postaje glavni lik u knjizi. Ona se zapravo poigrava idejama predodređenog, datog i neizbežnog, prikazujući kako grad kroz svoje istorijske i kulturne promene oblikuje, gazi i ponovo stvara likove i njihove intimne živote, dok oni opet svojim izborima i prateći neki svoj unutrašnji glas prolaze kroz njega i oblikuju ga nekom svojom percepcijom i estetikom. Iako se Vang Anji ne bavi eksplicitno političkim okolnostima, eho političkih zbivanja je konstantno prisutan, na tih, diskretan i suptilan, a opet razarajući način u „malim“ životima stanovnika Šangaja. Još jedan odnos kojim se autorka u knjizi bavi jeste odnos javnog i intimnog i na neki način pokazuje kako su se stanovnici Šangaja kroz XX vek borili da stvore svoje male svetove daleko, uprkos i unutar opštih društvenih zbivanja.