OTKRIVANJE TOTALITETA

Otkrivanje totaliteta posvećeno je prvenstveno Rastkovoj „strasti za totalitetom“, odnosno pitanju kako se formira saznajni i poetički interes Petrovićevih romana usmeren ka celini individualnog, istorijskog i mitskog postojanja čoveka. Ova integralistička poetika Rastkovih romana s punim pravom može se dovesti u vezu sa pitanjem totaliteta romaneskne forme koje se tokom treće i četvrte decenije prošlog veka konstituiše u imanentnoj poetici modernističkog romana, omeđenoj Džojsovim Uliksom i Fineganovim bdenjem, ali i u teorijskim razmatranjima Đerđa Lukača, Valtera Benjamina, Hermana Broha i Mihaila Bahtina. Iako Petrovićevi romani ne zanemaruju istorijski i društveni kontekst sudbine pojedinca, oni su znato više otvoreni prema kosmičkom, metafizičkom i mitskom iskustvu nego romani Miloša Crnjanskog i Ive Andrića. Poetička konsekvenca takvog interesa da se sudbina junaka posmatra neodvojivo od celine univerzuma jeste zahtev za totalitet forme, odnosno za uspostavljanje romana kao enciklopedije žanrova, pripovedačkih postupa ka, stilova i jezičkih mogućnosti koji artikulišu svu složenost individualnog postojanja u razmerama kosmičkog trajanja.