LOULAN / LOVAČKA PUŠKA

U ovoj knjizi, Jasuši Inoue (1907-1991), veliki majstor pripovedanja, prvi put se predstavlja na srpskom jeziku sa dva kraća romana.
Loulan (1959) pripada opusu romana u kojima se Inoue bavi dalekom prošlošću azijskih naroda. Govori o usponima i padovima malenog, iščezlog kraljevstva Loulan u Centralnoj Aziji, koje je odavno prekriveno velom peska i tajne. U središtu kraljevstva bio je grad-oaza na Putu svile, na severoistočnoj granici danas isušenog, slanog jezera Lop Nur. Kao strateški važna tačka na putu prema Zapadu, bio je od velike važnosti Kinezima, a najstariji opisi Loulana datiraju iz 126. godine pre nove ere. Ruševine ovog kraljevstva otkrivene su početkom XX veka, a iskopavanja su nastavljena i u ovom veku.
Lovačka puška (1949) govori o sloju imućnih ljudi koji žive na obodu velikih gradova, Osake i Kobea. Prati posledice tragične ljubavne veze između muškarca i žene, koja donosi mnogo patnje njima i njihovim najbližima. To je roman o usamljenosti u modernom svetu. On se najvećim delom sastoji od pisama. Osim okvirne priče, sa stanovišta naratora, koja takođe daje sadržaj jednog pisma (čoveka koji se prepoznao u liku lovca iz pesme), nižu se pisma tri ženska lika, kojima nam Inoue pruža uvid u događaje sa tri različite tačke gledišta. Pred očima naratora i čitaoca plete se priča o zabranjenoj ljubavi, tajnama, neverstvu, tuzi, samoći.
Jasuši Inoue (1907–1991) rođen je na ostrvu Hokaidu, na severu Japana, kao prvo dete u porodici vojnog lekara. U mladosti je bio posvećen poeziji i džudou. Godine 1936. diplomirao je studije filozofije i književnosti na Carskom univerzitetu u Kjotu. Godinu dana ranije, tek što se oženio i dobio ćerku, počeo je da radi kao novinar. Posle Drugog svetskog rata objavio je dva kraća romana. Prvi, Lovačka puška (1949), koji govori o usamljenosti u modernom svetu, dobio je odlične kritike, a drugi Borba sa bikovima (1950), za koji je dobio prestižnu Akutagavinu nagradu, koja mu je donela epitet odličnog pisca. Pisao je romane, pripovetke, eseje i pesme. Za člana japanske Akademije umetnosti izabran je 1964. Japanski car ga je 1976. odlikovao Ordenom za kulturu, najvećom nagradom koja se dodeljuje za doprinos razvoju umetnosti u Japanu. Objavio je više desetine romana i sto pedeset pripovedaka, u kojima se bavio temama iz istorije i iz savremenog života.