KRVAVI TRAG VELIKOG RATA

Stotinu godina posle svršetka Prvog svetskog rata, širom sveta, pa i kod nas, opstaje mit o herojstvu sopstvenih armija. Civilne žrtve rata pominju se tek u kontekstu ili se prećutkuju. Njihova imena, njihov broj i njihove patnje samo su površno istražene i dokumentovane.Broj civilnih žrtava na našim prostorima i u istočnoj Evropi,o kojima se na Zapadu ponovo raspravlja, kreće se od grotesknih austrijskih vojnih podataka o ukupno 1.931 pogubljenom i od pretpostavke da su saveznici Austrougara u ratu (kod nas su to bili bugarska vojska, bugarske i albanske komite) usmrtili nedefinisani broj žrtava. Ova knjiga je napisana polazeći od saznanja da nijedno svedočanstvo zločina nije ubedljivije od dokaza o nedelima koja su za sobom ostavili počinioci. Njena osnovna građa su podaci i dokumenti iz austrijskih arhiva – vojna naređenja da se izvrše represalije i organizuju masakri i deportacije, kao i vojni izveštaji o paljenju sela, o streljanju, vešanju i bajonetiranju (pogubljenje bajonetom) talaca. Korišćeni su izvodi iz stenograma parlamentarnih rasprava u Austriji o ratnim zločinima i dokumenti Komisije i istražnih organa nadležnih za ratne zločine.Knjiga je pisana i kao doprinos rasvetljavanju najtamnijeg poglavlja Velikog rata – zapostavljene činjenice da je taj rat pretvoren u konačni obračun između Germana i Slovena – sa ove i sa one strane austrougarskih granica i širom u Beču zacrtanih zona uticaja Habzburške monarhije – kako je to formulisao koautor ove knjige Hans Hautman, pionir među austrijskim istoričarima koji su ukazali na zapostavljenu i zaboravljenu dimenziju počinjenih zločina u Velikom ratu.