ĐORĐONEOVA KLETVA

Roman je presek kulturnoistorijskih, političkih, društvenoekonomskih i, pre svega, umetničkih dešavanja u periodu od 1425. do 1578. godine na Apeninskom poluostrvu u tada razjedinjenoj Italiji, odnosno začetak renesanse i ključnih inovacija u slikarstvu, skulpturi i arhitekturi. Građa romana zasniva se na autentičnim podacima, arhivskim i istorijskim dokumentima, ali i svojevrsnoj fikciji koju romaneskna forma zahteva kako bi održala svežinu u aktuelnosti.
Kroz paralelne sudbine dvojice začetnika renesanse Paola Učela (1397–1475) i Mazača (1401–1428), ali i najznačajnijih slikara visoke renesanse Đorđonea (1476–1510) i Ticijana (1478–1578), te situacijom i odnosima među gradovima–državama u kojima su pomenuti umetnici živeli i stvarali, potpomognuti mecenstvom patricijskih porodica (naročito porodice Mediči): Firenca, Venecija i Rim, biće predstavljene suštinske inovacije velikih genija, pomaci u istoriji umetnosti uopšte, a koji su primenjivi i održivi do danas (otkriće linearne perspektive, upotreba boje u stvaranju atmosfere slike, otkrivanje sveta i isticanje čovekovih osećanja, kao i anatomski precizan prikaz ljudskog tela, približavanje slikarstva prirodi i idejama humanizma, realističko predstavljanje ljudskih figura u realnom prostoru itd.).
Roman je objavljen u jubilarnoj 150. godini ujedinjenja Italije (1861—2011).