ČEŽNJE

Čežnje Jele Spiridonović Savić, prokažene autorke čije je delo nakon Drugog svetskog rata ocenjeno kao nedostojno, nerodoljubivo i izdajničko, bile su usmerene ka onoj tački horizonta iza koje počinje transcendentan svet, izgrađen od mašte. Tragajući za višim smislom postojanja – prvo u lavirintu filozofskih aksioma, a potom u mističkom vilajetu religijskih simbola – Jela Spiridonović Savić je u pesničkim zbirkama Sa uskih staza, Večite težnje i Jesenje melodije, religioznom epu Pergamenti i zbirci pripovedaka upečatljivo prikazala tragičnu rascepljenost između duha i tela, duhovnosti i čulnosti. Smele poetizacije ženskog misticizma i ženske ploti učinile su Jelu Spiridonović Savić ekscentričnom figurom srpske književnosti prve polovine XX veka – figurom koja prkosi uvreženim predstavama o književnicama i njihovim delima.